Bielactwo

Jakie są przyczyny bielactwa? Bielactwo wrodzone a bielactwo nabyte.

U podstaw bielactwa leżą mechanizmy autoimmunologiczne. Istotą tego schorzenia jest występowanie tak zwanych plam hipopigmentacyjnych skóry. Hipopigmentacja oznacza zmniejszenie wysycenia danego obszaru skóry barwnikiem zwanym melaniną. Charakterystycznymi objawami choroby są mlecznobiałe odbarwienia skóry, zazwyczaj w kształcie owalnych plam, często z ciemniejszymi przebarwieniami na obwodzie. Brak pigmentu jest nie tylko widoczny na skórze, ale również przejawia się w kolorze włosów i tęczówce oczu.

Bielactwo wrodzone, inaczej albinizm, towarzyszy choremu od urodzenia, natomiast bielactwo nabyte zwykle ujawnia się w dzieciństwie lub wczesnej młodości (ponad 50% osób zaczyna chorować na bielactwo przed 20. rokiem życia).

Jakie są objawy bielactwa?

Osoby dotknięte bielactwem wrodzonym (albinizm) mają zwykle pergaminową skórę, jasne paznokcie, rzęsy i włosy oraz poważne problemy ze zmysłami takimi jak wzrok (krótkowzroczność) i słuch (częściowa lub całkowita ślepota).

Albinosi dodatkowo często zmagają się z nadmiernym rogowaceniem skóry i są niezwykle wrażliwi na emisję światła słonecznego, gdyż brak melaniny sprawia, że nie mają zapewnionej naturalnej ochrony przed szkodliwym działaniem promieni UV. Z tego względu muszą bardzo rygorystycznie dbać o skórę oraz stosować kosmetyki z wysokim filtrem SPF.

Bielactwo nabyte charakteryzuje się niejednolitymi kolorystycznie wykwitami o wyraźnie zaznaczonych granicach. Mogą one być umiejscowione w różnych partiach ciała, jednak najczęściej odbarwienia dotyczą twarzy (nos, oczy, usta), szyi, dłoni, tułowia, okolic intymnych i stóp (często obustronnie). Plamy depigmentacyjne o typowej dla tego schorzenia mlecznobiałej barwie mogą mieć różne rozmiary – od małych do bardzo rozległych, niejednokrotnie pojawiają się w miejscach urazów (tzw. objaw Koebnera). Osoby cierpiące na bielactwo nabyte często przedwcześnie siwieją, występuje też u nich zwiększone ryzyko pojawienia się chorób autoimmunologicznych, takich jak np. cukrzyca typu 1, łysienie plackowate, niedokrwistość złośliwa czy często choroba Hashimoto (w ostatnich latach często diagnozowana).

Jak leczyć bielactwo?

W przypadku podejrzenia bielactwa, zawsze w pierwszej kolejności należy skonsultować się z dermatologiem. Podstawową metodą leczenia bielactwa jest leczenie farmakologiczne zarówno miejscowe, jak i ogólnoustrojowe.

Ponadto stosuje się terapię poprzez naświetlanie specjalnymi lampami emitującymi promieniowanie ultrafioletowe. Możliwy jest również przeszczep komórek skóry. Zapraszamy na wizytę do naszego lekarza dermatolog Płock!

dermatolog-leczenie-bielactwo

Nie należy podejmować samodzielnych prób leczenia bielactwa, tym bardziej nie należy odwlekać wizyty u dermatologa.

Lekarz ma możliwość wprowadzenia skutecznej terapii, która zahamuje rozprzestrzenianie się choroby i powrotu barwnika.

Zadzwoń w celu umówienia wizyty.